Craving Steel (B) Western Swing Den Venetiaen Hoegaarden (12-03-2024) reporter & photo credits: Freddie info band: Craving Steel info club: De Venentiaen © Rootsville 2024

Normaliter steken we onze neus richting 'Den Venetiaen' te Hoegaarden pas in de maand augustus voor hun geweldige donderdagen met 'Plekmuziek' georganiseerd door den Toets. Op dinsdagavond werd het, onder lichte dwang, alvast nu een trip richting de prairies aan de taalgrens met Wallonië, en dit voor een dosis 'Western Swing' met het trio van 'Craving Steel'. In het verleden was 'Den Venetiaen' al een stopplaats bij onze trips met den brommer, dit nog voor 'Den Toets' hier de scepter zwaaide en er een hip café kwam van te maken.

Craving Steel is een Western Swing trio met roots in het Leuvense. Ze bestaan uit Peter Van Eyck op 'pedal steel', Luk de Graaff op gitaar en Mathias Moors op bass. Voor mezelf is deze band nog een onbeschreven blad als was ik voor het 'Western Swing' oeuvre vroeger die hard fan voor 'Little Kim & The Alley Apple Tree'. Of we vanavond ondergedompeld zullen worden in de sfeer van een 'Bob Wills & The Playboys' valt nog af te wachten maar eerst volg ik nog het politiek debat tussen de burgervaders van Gevarenwinkel en L'Ecluse en dit door toevoeging van het nodige vocht.

De aankondiging begon door 'MC' Toets met de woorden mannekes, mannekes, en meer hoefde er nite worden gezegd. De muzikale opener van 'Craving Steel' deze avond werd dan 'Cadillac in Model A' en zo zitten we meteen bij de 'godfather' van Western Swing. Na 'Jelly Roll Blues' lijkt het er op of we met 'Along The Navajo Trail' hier op onze Jolly Jumper de prairies rond het land van het 'Witbier' komen te verkennen waarna dit trio met het instrumentale 'Panhandle Rag' van Leon McAuliffe and His Western Swing Band uit 1949 het juiste spoor hadden gevonden.

Even een zijsprongetje richting country dan maar met de drinkin' song 'The Bottle Let Me Down' van Merle Haggard. Wij waren tot hiertoe nog niet teleurgesteld van de frisse 'Stella'...en ja de witte wijn. We zijn er zeker van dat PR dame Leen wat teveel reclame had gemaakt en zo was het enige minpuntje dat we vanaf onze plaats gewoon geen kl*te konden zien van deze 'Craving Steel'. Voor een 'Lindy Hop' was er hier zeker al geen plaats maar een 'Two Step' zou nog net kunnen.

Onder de straaltjes van een 'Sugar Moon' deed ons trio dan maar rustig verder. Het nummer zelf is een Western Love Song' van Bob Wills en Cindy Walker en dateert als van 1949. Hier kunnen we door de aanhoudende regenval niets waarnemen van een 'Sugar Moon'. Met 'It's All Your Fault' van diezelfde Cindy Walker wordt dan maar met de vinger gewezen richting 'Toets'. Even een vrolijke noot dan wanneer 'Hank Williams' zijn 'Jambalaya' de sfeer nog maar intenser kwam te maken want dit nummer uit 1952 kennen we toch allemaal wel. Afsluiten doen deze 'Craving Steel' met 'Milkcow Blues' en dit was nog maar deel '1'.

Voor 'saucissen' was er geen tijd, voor Stella en witte wijn des te meer en zo konden die van 'Craving Steel' hier terug het spel op de wagen zetten met het van mooie harmony vocals vergezelde 'San Antonio Rose'. De 'Pedal Steel' van Peter maakt dit alles compleet om horen en we misten niet eens een akoestische Western six strings. Terug tijd voor een instrumentaaltje dan met 'Skiddle Dee Boo' en met weerom eentje van Hank Willams zorgde zijn 'Move It On Over' voor de in dit geval juiste ambiance.

'Thinkin' and Drinkin' moet Amos Milburn gedacht hebben toen hij 'Let Me Go Home Whiskey' kwam uit te brengen. Na het instrumentale 'Steelin Home' moet de Luk gedacht hebben dat het moment was aangebroken voor een dosis rock 'n roll en ja hoor op het welgekende 'Route 66' werd er dan toch nog een plaatsje gevonden voor een dansje.

Voor bassist Mathias was dit een volledige draai naar rechts na het opstarten van zijn bluesy tour met 'Les Guitares Magique ft. Big Dave' die we op zondag 31 maart nog gaan bewonderen bij 'Mine Blues' in Heusden-Zolder. Maar eerst nog even genieten van de heerlijke sound van dit 'Craving Steel Trio' met het ragtime nummertje 'Boot Heel Drag' en als afsluiter 'Riot in Cell Block #9'.

Of die van 'Craving Steel' hier zomaar hun 'schup' konden afkuisen in 'Den Venetiaen' dat konden we al met zekerheid zeggen en na de bissers met 'Sleepwalk' van 'Santo & Johnny' uit 1959 kwam er met 'Run Me Down' dan toch nog een einde aan deze ontspannende avond hier in Hoegaarden.

Mijn 'compagnon de route' had een aardige cent bijverdiend als verstiaire madam en en zo konden we al wuivend afscheid nemen van de bezoekende muzikanten als Toon Derison van 'The Fast Food Kings' en 'DC Snakebuster & Half Blind Willie'. Morgen terug blues met het opkomende talent van 'Sean 'Mack' McDonald'. Toets we zijn er mee weg, tot de volgende...

de vestiaire